होस हराएको बेला कविता I Hos Harayeko Bela Poem

लेखन समय: दिउसो २.३०, ५ साउन २०७१, जेभियर इन्टरनेसनल कलेज, कालोपुल

उसका लक्ष्यहरू घृणाको भावले

सामुन्द्रिक आधिबाट प्रताडित टापुको झैँ छन्

उसका सपनाहरू व्यर्थ कुरामा परिवर्तित हुन्छन्

आतिन्छ

होस हराउँछ

पिउँछ

मातिन्छ

कहालिएर पिडा र व्यथा सम्झन थाल्छ

असफलताको थुप्रो कोट्याउन थाल्छ

सम्झन र रुन थाल्छ

त्यही मातृत्वको यादमा र वात्सल्यको यादमा

मातृभूमी  र साथित्व को यादमा

होस हराएको बेला

मुटुमा रोपिएको काँडा उखेल्न खोज्दै छ

रक्सीको मातमा

औँसी र जुनेली रातमा

धुवा धुवा भाको छ जीवन

घृणा र तिरस्कारका विरुद्ध

समाजको आक्षेपका विरुद्ध

बन्दुकको गोलि झैँ उसका आवाजहरू निस्की रहेका छन्

ग्रामीण धूलो र माटो सम्झिदैं

मेला पात र परिवेश सम्झिदैं

आशु तपतप चुहिन्छ

होस हराएको बेला

कलम समात्ने हातहरू

देश बनाउने हातहरू

देश बदल्ने आवाजहरू

आज मातृभूमी छोड्न बाध्य छन्

घृणा र तिरस्कार खेप्न बाध्य छन्

कराएर मातिन्छ

ऊ सम्झदा पागल बन्छ

बिर्सिन्छ यस्ता कैयौँ कुरा

सहारा लिई धुवा र बोतलको

होस हराएको बेला

लेखक: कृष्ण बहादुर चन्द सोडारी “युगल”

Writer: Krishna Bahadur Chand Sodari “Yugal”