साथी कविता I Saathi Poem

लेखन समय: दिउसो ४.२४, १७ नोभेम्बर २०१८, लगनखेल, ललितपुर 

मेरो यो स्वर्णिम साम्राज्यमा अधिराज गर्न सायद ति तिम्रा नयनहरुको दर्शन काफि होला

तिमी प्रेमरूपी पियुष पिएर अमर भैराख 

म असिम अविनाशी ओम जय श्री कृष्ण भैदिउला

यो सृष्टिको रित र ऋतुसंग लड्ने परे पनि 

म ध्यानमा लट्ठ ऋषि भैदिउला

म तिमीलाई आकाशबाट अश्लेशा नक्षत्र भएर हेरिरहुला 

तिमी शुशान्त समुन्द्र भएर बगिरह्नु

माया अतुलनीय हो 

सुभद्र भैदिनु तिमी

म तिमीलाइ जीवनमा सुवास छर्ने स्वीकृति दिन्छु

म मेरो निनाले तिमीलाई ब्युझाउला

तिमी सुजन बनी ब्युझीदिनु

ल रिसाएर हुदैन है भुन्टी मसंग 

सक्छौ भने मलाइ लबको दिक्षा अनि सदिक्षा देउ

म सन्तोष भएर बाचिदिउला

केवल तिम्रो जितमा सुजित अनी तिम्रो सुमित भैदिउला

म तिम्रो जीवनको रंजन बन्न चाहन्छु 

मलाई सम्झीराख है प्रिय

म तिम्रो अनुकरण गरिरहन्छु

तिमी स्नेहारुपी नजरले हेरी मात्र देउ 

म तिम्रो जीवनको बिपुल स्मृति बन्न चाहन्छु

तिमीलाई विश्वभरिको प्रेमको स्वस्तिक दिउला

तिमी धिरेन्द्रले पुजा गरिरहनु

म अनिल भएर आउनेछु

तिमी प्रदिप भएर चंकी रहनु 

म प्रेक्षा गरिरहुला

अनि तिमी प्रिज्मझैँ प्रकाश आवर्तन गरिरहनु

तिमी सयनमै बसी राख्नु प्रिय

नोभेम्बरमा चिसो होला

म रवी भएर उदाउनेछु

तिमी सुसम बनिराख्नु

अनिस नबन्नु

म प्रणय दिवसको दिन सौरभी फुल लिएर साकार हुनेछु

सेमिनारमा मेरो शरीरको अर्गेन दिउला

अलि सानो मन नपारेर अनुशाशित भैराख्नु माया

म तिम्रो जीवनको बिक्रम र विकाश भैदिनेछु

तिमी लक्ष्मी भैराख्नु

म सर्वहारा लेलिन भएर त्यसको सदुपयोग गरुला

लेखक: कृष्ण बहादुर चन्द सोडारी “युगल”

Writer: Krishna Bahadur Chand Sodari “Yugal”